طرح‌های توسعه همراه با اثرات مثبت، بصورت بالقوه‌ دارای تأثیرات منفی مستقیم و غیرمستقیم بر محیط‌زیست طبیعی و انسانی هستند و چنان‌چه از پیش برای مدیریت آن‌ها چاره‌اندیشی نشود،‌ نتایج نامطلوبی به‌دنبال خواهند داشت. در حال حاضر یکی از مهم‌ترین چالش‌های فراروی کشورهای در حال توسعه، نداشتن درک درست و دقیق از پیامدهای زیست‌محیطی و اجتماعی احتمالی اجرای طرح‌ها و پروژه‌های توسعه می‌باشد. بنابراین ارزیابی اثرات اجتماعی طرح‌های توسعه‌ای، ضرورتی انکارناپذیر است. این پژوهش به روش کیفی و توصیفی انجام شده و اطلاعات مورد نیاز از طریق مرور هدفمند اسناد و منابع تهیه گردیده است. هدف پژوهش بررسی مبانی نظری، چارچوب مفهومی، شاخص‌ها و مراحل اجرای ارزیابی اثرات اجتماعی بود. طبق یافته‌ها مداخله‌گری‌های توسعه، با ایجاد تغییرات اجتماعی به‌طور مستقیم و تغییرات زیستی ـ فیزیکی به‌طور غیر‌مستقیم، اثرات مختلفی در سطح جامعه بجا می‌گذارند. همچنین مشارکت عمومی جایگاهی محوری در ارزیابی اثرات اجتماعی دارد و مذاکره و گفتگو با جامعه میزبان پروژه، باعث اتخاذ تصمیم‌های مسئولانه اجتماعی، پاسخگویی مدیران، افزایش اثر‌بخشی پروژه و توانمندسازی مردم می‌شود.