مهمترین ویژگی جریانهای مهاجرت داخلی ایران، غلبه مهاجرتهای تبعی نسبت به انواع دیگر جریانهای مهاجرت است. مهاجران تبعی باتوجه به ویژگیهایی که دارند، در تغییر ترکیب جمعیتی، اجتماعی و اقتصادی مناطق مبدأ و مقصد موثر میباشند. با تحلیل ثانویه داده های کل و نمونهای 20% سرشماری عمومی نفوس و مسکن 1385، جریانهای مهاجرت و تبیین کنندههای مهاجرت تبعی غیرسرپرستهای خانوار از استان آذربایجانشرقی به مقصد استان تهران مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج مطالعه نشان میدهد، شهرستانهای سراب، میانه و هشترود مهاجرفرست ترین مناطق به استان تهران و شهرستانهای رباط کریم، شهریار و اسلامشهر مهاجرپذیرترین مناطق از استان آذربایجانشرقی نسبت به حجم جمعیتشان هستند. مهاجران تبعی را بیشتر زنان و کودکان و نوجوانان غیرسرپرست خانوار تشکیل داده و دو متغیر سن و جنس مهمترین تبیین کننده احتمال وقوع مهاجرتهای تبعی میباشند. همچنین، شهرستانهای مقصد و مبدأ و نیز سطح توسعه یافتگی مبدأ در پیشبینی مهاجرتهای تبعی در مراتب بعد از متغیرهای جمعیتی قرار میگیرند.