مهمترین ویژگی جریان­های مهاجرت داخلی ایران، غلبه مهاجرت­های تبعی نسبت به انواع دیگر جریان­های مهاجرت است. مهاجران تبعی باتوجه به ویژگی­هایی که دارند، در تغییر ترکیب جمعیتی، اجتماعی و اقتصادی مناطق مبدأ و مقصد موثر می­باشند. با تحلیل ثانویه داده­ های کل و نمونه­ای 20% سرشماری عمومی نفوس و مسکن 1385، جریان­های مهاجرت و تبیین کننده­های مهاجرت تبعی غیرسرپرست­های خانوار از استان آذربایجان­شرقی به مقصد استان تهران مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج مطالعه نشان می­دهد، شهرستان­های سراب، میانه و هشترود مهاجرفرست­ ترین مناطق به استان تهران و شهرستان­های رباط­ کریم، شهریار و اسلام­شهر مهاجرپذیرترین مناطق از استان آذربایجان­شرقی نسبت به حجم جمعیت­شان هستند. مهاجران تبعی را بیشتر زنان و کودکان و نوجوانان غیرسرپرست خانوار تشکیل داده و دو متغیر سن و جنس مهمترین تبیین کننده احتمال وقوع مهاجرت­های تبعی می­باشند. همچنین، شهرستان­های مقصد و مبدأ و نیز سطح توسعه­ یافتگی مبدأ در پیش­بینی مهاجرت­های تبعی در مراتب بعد از متغیرهای جمعیتی قرار می­گیرند.